Wie dacht dat de winter voorbij was kwam dit weekend bedrogen uit. Koning winter gaf nog een flinke tik na en kwam zelfs met gestrekt been in zou je kunnen zeggen. Het was vooral de zeer sterke ijskoude wind die spelbreker was voor tochten op de weg. De gevoelstemperatuur was een veelgehoord woord deze dagen en dat half maart.
Dus werd de ATB maar weer voor de dag gehaald. Op zaterdagmiddag werd door een enkeling gefietst en dan met name in de Simonshoekse bossen. In groepsverband werden geen acties ondernomen. Ons eigen parcours bleek goud waard, ondanks de regenachtige vrijdag, gevolgd door wat sneeuw en vorst. De berijdbaarheid was prima, een klein gedeelte van het parcours was enigszins glibberig, daar waar het organische stof gehalte van de bovenlaag nog wat hoog is. Maar noemenswaardig was het nauwelijks.
Op zondagmorgen voor het merendeel individuele fietsers en een groepje van drie dat de bossen opzocht. Het was veel te koud om buiten het bos te fietsen, alweer de gure krachtige oostenwind die de fietsers parten speelde. In totaal kwamen er een stuk of twaalf Vélo-renners opdagen. Er werd Neerkant en Meijel gefietst en omdat het open stuk naar Neerkant niet erg aantrekkelijk was zocht het merendeel zijn heil alleen in de Simonshoekse bossen. Twee, drie, vier maal rond, allemaal individueel. Het parcours was een plaatje. De single tracks waren bevroren en sneeuwvrij. Het liep voortreffelijk. Het uitgevoerde onderhoud en het veelvuldig gebruik van de route wierpen alweer zijn vruchten af. Het is een understatement om te zeggen dat veel ATB liefhebbers ontzettend veel plezier aan dit parcours hebben beleefd en nog doen. Zo dus ook de liefhebbers op zondagmorgen, die een voor een bij de Heere binnen druppelden voor een afsluiter en jawel de preisoep was van voortreffelijke kwaliteit!