Vrijdagmorgen 5 juni is het zover. Na een lange voorbereiding van zowel organisatie als fietsers staan we aan het vertrek van het jaarlijkse Véloweekend. Een 30-tal renners en een 10-tal wandelaars staan klaar om de reis naar Schöppingen te aanvaarden. De wandelaars gaan wijselijk met de auto gezien de toch wel forse afstand. De renners gaan per fiets. Stipt 8 uur vertrekken de 3 groepen fietsers voor hun tocht van het jaar. De A en B groep fietsen elk dezelfde route en hebben ruim 190 kilometer voor de boeg. Met de tropische temperaturen die vandaag verwacht worden geen kleinigheid. De B-groep is net iets eerder weg dan de B-groep maar ze komen al snel in het vizier van de A-groep. Via Koningslust gaan we via via naar Lottum waar we de Maas oversteken. Al snel wordt duidelijk dat de veerman per uur wordt betaald en niet per oversteek. Hij neemt er alle tijd voor om zijn passagiers in te schepen. Het wachten duurt zo lang dat de B-groep ondertussen ook arriveert en samen met de A-groep de oversteek maakt. Na de oversteek rijden we langs de Duits-Nederlandse grens om bij Twisteden de grens te passeren. Over veelal landelijke wegen rijden we naar Xanten waar we de Rijn oversteken. Alvorens met het veer de oversteek te maken pauzeren we aan de oever van de Rijn. Het is nog te vroeg voor een middagmaal dus beperken we ons tot koffie/thee en een stuk taart. Ook de B-groep sluit kort na ons aan op het zonovergoten terras. Korte tijd later nemen we wederom afscheid van de B-groep en gaan de Rijn over. Even is er nog onduidelijkheid over het veer-tarief maar dat wordt door de veerman snel duidelijk gemaakt. Het leek ook te mooi om waar te zijn. We vervolgen onze weg in de ondertussen steeds verder oplopende temperaturen. Het begint nu echt warm te worden. Een enkele keer wijken we af van de geplande route. De definitie van verharde weg wordt soms erg ruim genomen door de navigatie-software. Ondertussen zijn we in een omgeving beland die voor eenieder nieuw is. Ondanks dat kwaliteit van de wegen soms wat minder is rijden we door een prachtig stukje Duitsland. Net na Bocholt lassen we een middagpauze in. De zeer ruim belegde broodjes smaken ons goed. Tijdens de lunch hebben we ook nog eens uitzicht op de lokale zwemclub die in het natuurwater de nodige baantjes trekken. Ondanks de hoge temperaturen lijkt ons het water toch nog wel fris, en dat is ook te zien aan de zwemmers die vanaf de oever voorzichtig het water in gaan. Ook hier worden we na korte tijd gevolgd door de B-groep. Ze hebben er een behoorlijk tempo inzitten en rijden ons dan ook voorbij. Ook wij springen kort daarna weer op onze rijwielen om de laatste 65 kilometer af te gaan leggen. Al na korte tijd passeren we wederom de B-groep die heeft besloten een paar kilometer verder te pauzeren. Onderweg worden we nog getrakteerd op een paar wegen bezaaid met stenen. Helaas met een stootlek als gevolg. Gelukkig is het leed snel verholpen en kunnen we op weg naar het hotel. De hitte begint nu echt zwaar te worden. Een tandje minder is dan toch verstandiger om iedereen bij elkaar te houden. Bij het hotel worden we onder luid gejuich verwelkomd door de wandelaars. Zij hebben hun ronde al gelopen en zitten na te genieten op het terras. Korte tijd na de A- groep arriveren ook de dames. Ondanks de iets kortere afstand zijn de verschillen niet groot. Het wachten op de B-groep duur langer. De wat mindere voorbereiding van sommigen eist z’n tol in het laatste deel van de tocht. Uiteindelijk arriveren zij ook zodat het gehele gezelschap weer compleet is. Na een heerlijke douche gevolgd door het avondeten wordt er nog gezellig na geborreld op het voor ons ingerichte terras. Met het warme weer en de zwoele avond gaat een frisse Krombacher er wel in.
Zaterdag 6 juni staat er voor de A-groep een route op het programma die ons laat kennismaken met Twente en het NK-parcours van 2014 in Ootmarsum. Vanuit Schöppingen gaan we via Metelen naar Gronau. Net voor Losser passeren we de Duits-Nederlands grens om van daaruit koers te zetten naar Ootmarsum. We blijven aan de Nederlandse kant van de grens en worden getrakteerd op een prachtige omgeving. Mooie landerijen met prachtige boerderijen, afgewisseld door bossen en natuurgebieden. Het is duidelijk dat onze penningmeester hier zijn roots heeft liggen. Enthousiast worden we op de hoogte gebracht van de diverse wetenswaardigheden van de streek. In Ootmarsum aangekomen begeven we ons op het NK-parcours. Unaniem wordt vastgesteld dat een zwaar parcours is. Glooiend, met hellingen tussen 3 en 6%, in combinatie met wind zorgt dat je continu alert moet blijven. Als je je dan ook nog realiseert dat de prof-renners dit parcours van 13,6 kilometer 18 keer moeten afleggen is het duidelijk dat er dan voor een duidelijke schifting gezorgd wordt. In Ootmarsum pauzeren we in een lokaal eetcafé waar de broodjes, uitsmijters en healthy’s ons goed smaken. Ook hier worden we door Johan getrakteerd op een anekdote. Huttenkloas een keuterboertje uit Bentelo. Het boeren was niet zo zijn ding. Hij ging het criminele pad op om met moord en doodslag zijn inkomsten te vergaren. Dat misdaad uiteindelijk niet loont bleek ook hier al. In 1775 werd hij samen met zijn vrouw ter dood veroordeeld. Hij werd na 110 dagen vastgeketend te hebben gezeten op een dwangstoel geradbraakt en in vieren gedeeld. Het vonnis van zijn vrouw verliep iets vreedzamer, haar vonnis werd voltrokken middels wurging. Na al deze wetenswaardigheden zijn we weer vertrokken richting hotel. Ook op de terugweg genieten we van de prachtige Twentse omgeving. Menigeen vraagt zich af waarom je vrijwillig uit deze omgeving zou vertrekken. Het antwoord krijgen we echter niet te horen. Na ruim 150 kilometer komen we weer bij het hotel aan. Ook deze avond worden we weer getrakteerd op een gevarieerd avondmaal met voor ieders wat wils.
Zondagmorgen 7 juni zitten we al om 7:30 uur aan het ontbijt. Om half negen is het immers het vertrek gepland voor de terugreis. Na het inladen van de bagage en het maken van de nodige groepsfoto’s wordt op het afgesproken tijdstip vertrokken naar Meijel. De A en B groep fietsen vandaag de vrijdag-route van de dames maar dan wel in omgekeerde richting uiteraard. Een totaal te overbruggen afstand van ruim 170 kilometer. In de aanloop worden we getrakteerd op een groot aantal klinkerwegen. Er is een tijd geweest dat deze in deze streek duidelijk in de aanbieding waren. Het moet toch een hele klus zijn geweest om ze allemaal een voor een neer te leggen. Ook krijgen we nog een aantal zandwegen te verwerken waar de smalle bandjes toch minder voor geschikt zijn. Met de nodige stuurmanskunst blijft gelukkig iedereen overeind. Onderweg leggen we nog een keer aan bij een door Johan gekend bakkertje. Na een korte blik op de openingstijden sta je hier bijna nooit aan de gesloten deur. Al vanaf ’s morgens 5:00 uur kun je hier terecht. Terwijl we hier proviand aanvullen worden we ingehaald door de B-groep. Na de nodige sanitaire stops vervolgen we onze weg waarbij het tempo langzaam begint op te lopen. Zeker als we ingehaald worden door een individuele wielrenner met een fors tempo. Langzaam lopen we op hem in en net als we denken dat we hem in gaan rekenen kijkt hij om en verhoogt nogmaals zijn tempo. Omdat we afdraaien wordt de inhaalpoging gestaakt. Kort daarna krijgen we de B-groep in het vizier en dat werkt uiteraard als de spreekwoordelijke rode lap. Ze worden bijgehaald wat nog bijna zorgt voor een valpartij. Gelukkig blijft iedereen overeind. De B-groep heeft op dat moment nog niet gepauzeerd en stopt kort daarna bij de gekende pauzeplaats van de Peter Winnen Classic. Bij de A-groep zijn de bidons nog voldoende gevuld en wordt er doorgereden. Bij Twisteden passeren we wederom de grens en zetten koers richting de Maas. Vlak voor de oversteek bij Broekhuizen wordt er bij de lokale bierproeverij nog een erg dringende toiletstop ingelast. Na de overtocht met het veer vervolgen we onze weg op Nederlands bodem om uiteindelijk om half 3 neer te strijken op het terras van de Siem. Daar arriveren na verloop van tijd ook de wandelaars, de damesgroep en de B-groep. Op het terras wordt onder het genot van het “bier van hier” nog lang nagekaart over het weekend. Aan de organisatie de lastige taak om voor volgend jaar wederom een schitterende omgeving met geschikte locatie te vinden. Daarnaast de afweging of we wederom deze formule aanhouden of net als voorgaande jaren met de auto naar de locatie toe te gaan en aldaar de nodige kilometers af te leggen. Bedankt aan iedereen die heeft bijgedragen aan het organiseren van dit weekend. De gemaakte routes door Wiek waren prima wat vraagt om een vervolg. Ook dank aan alle deelnemers. Mede door jullie aanwezigheid kunnen we weer een sportief en gezellig weekend bijschrijven in de Vélo-analen.