Wat zou het weer doen? De afgelopen was het vaak bar en boos, niet koud maar wel heel nat. Op vrijdagmorgen om 8.00 uur werd er verzameld op de parkeerplaats bij het Oranje hotel. Zes dames van de Vélo damesgroep waren present evenals een hele groep heren en dames wandelaars. De bagage werd ingeladen en bijna klokslag 8.00 uur vertrokken de groepen, uitgezwaaid door familie, richting Heibloem. De damesgroep werd deze vrijdag vergezeld van 2 heren. Het was droog (mottig zogezegd) en wat nevelig. Het eerste deel van de route leek deels op Kleine ronde van Limburg andersom. Net over de grens in Duitsland, bij Waldfeucht was het erg vochtig. De brillen waren beslagen en tussen de bomen was het zowat donker. Het was echt opletten geblazen. Door de overvloedige regenval van de afgelopen week waren de wegen en fietspaden nogal vies van zand, modder en gras. Dat was na een tijdje ook wel te zien aan de kleding en de fietsen. Bij Jabeek kwamen we weer in Nederland. Het weer klaarde wat op. Na de afdaling van de Loorberg werd besloten om te pauzeren in Slenaken. Ondanks onze niet schone kleren werden we gastvrij ontvangen en voorzien van koffie/thee/chocomel en een lekker stuk appel/citroen vlaai. Na deze inwendige versterking weer de fiets op. In Slenaken gaan we linksaf richting Teuven en daarmee zijn we in België. Dat is ook te merken aan het asfalt, tsjonge wat kan dat slecht zijn! Er werd goed doorgefietst en de hellingen volgden elkaar sneller op. In Trooz werd aan het begin van een beklimming melding gemaakt van een lekke band. Ook niet verwonderlijk met de vele steentjes die aan de banden blijven plakken. Achteraf was dit ook het enige lek bij de damesgroep van dit weekend. Na vervanging van de band moest er nog twee uur gefietst worden om op plaats van bestemming te komen: Hotel La Vie est Belle in Palenge, een gehucht 3 km vanaf de kleinste stad van de wereld, Durbuy. Het is dan 16.15 uur en we hebben 157 km gefietst.
Achterom is een groot terras waar de fietsen werden gestald en we werden voorzien van een drankje door de gastvrouw. Later arriveerden ook de wandeldames en de herengroepen.
Zaterdag: vrijdagavond was al besloten dat de dames de fietsen deze dag zouden laten staan. Na een goed ontbijt werd er nog even gewacht op een wandelaarster uit Meijel. Een groepje dat wat meer kilometers wou maken is dan inmiddels al vertrokken. Met een groep van 13 werd een route gelopen vanuit het hotel naar Durbuy. Maar niet de hele wandelweg was verhard. Een stuk pad was nagenoeg onbegaanbaar geworden door de modder.
Enkele dames kozen er daarom voor om over het prikkeldraad te klimmen en in een wei te lopen om dit pad te omzeilen.
Na nog een mooi stuk langs de Ourthe te hebben gelopen kwamen in Durbuy. Daar werd geluncht en nog wat rondgekeken. Via een andere weg weer terug naar het hotel. Het zonnetje liet zich zlef af en toe zien.
Op zondagmorgen werden de fietsen weer tevoorschijn gehaald (WG bedankt voor het poetsen!). De route naar Meijel liep nu aan de westzijde van Limburg. De eerste hellingen hakte er bij een paar wel in na de gezellige zaterdagavond. De route is weer prima uitgezet door Wiek (bedankt!) en gaat over rustige wegen met aan wegkanten prachtige klaprozen.
In Belgisch Limburg zijn de wegen wat beter maar ook hier ligt nog veel modder en soms ook veel water op de weg. Na Tongeren wordt er gepauzeerd voor koffie en andere dranken en wederom een lekker stuk vlaai van de plaatselijke bakker. De zon breekt door en de lucht is helemaal blauw. Tussen Haler en Neeritter komen we weer Nederland in en voelt ’t alsof we bijna thuis zijn. Maar het toch nog even doortrappen tegen de wind in. Even na kwart over vier zijn we bij de Siem waar de wandeldames al lekker op ’t terras zitten. Er wordt nog een hele tijd nagebuurt.
Conclusie: het was weer een mooi Véloweekend: weer was goed, hotel was goed, organisatie weer prima (Johan en Frans-Jozef bedankt), routes prima en gelukkig kwamen de dames er zonder kleerscheuren vanaf.