9 A-heren aan het vertrek voor een ritje in de Heldense Bossen. Via de Snep en wat zandwegen zetten we koers richting Helden. Voorrijder Ronald leidt ons door het bos en weet de vele paedjes aan elkaar te knopen tot een prachtige route. Vandaag geen strak aangelegde route maar weer eens terug naar het ruwere MTB-werk met stukken mul zand, wortels en stronken. Af en toe ook springen, slingeren of zelfs even van de fiets af om omgevallen boomstammen te ontwijken. Ook worden er weer nieuwe paedjes ontdekt onder het mom van ikwistneetdetdoaALDIpaedjeswoore en woar zelfs geinen honk mier kumt. Kortom een prachtige tocht van iets meer dan 50 km. Na afloop zijn we het er over eens dat we weer eens vaker naar Helje moeten

Na een nacht met nachtvorst een prima zonnige dag, al was het wat frisjes op het vertrektijdstip. Er stond weinig wind en dat betekende behalve een hele grote opkomst MTB-ers een viertal racefietsers aan het vertrek. De heren B telden meer dan twintig liefhebbers, dus werd de groep in tweeën gesplitst. Dit ging eigenlijk vanzelf en sturing daarin was niet nodig. Een groep koos voor Neerkant, Liessel en het Oostappen-circuit van Asten. Daarmee een heerlijke 57 km veldwerk realiserend. Een twaalftal koos voor dezelfde aanloop en gaf de voorkeur na het Liessel parcours aan de Dennendijkse bossen. Alle parcoursen zijn een pareltje op dit moment, de regen van afgelopen dagen heeft wonderen gedaan met de ondergrond. Datzelfde ondervond trouwens de heren A groep die voor de Heldense bossen had gekozen. Ondanks berichten over vernielde bospaadjes door zware bosbouwmachines reden die daar een voortreffelijke ronde. De Dennendijkse bossen groep gaf in Neerkant nog even flink gas om uiteraard bij het uitkomen van het bos te hergroeperen en gezamenlijk naar de Heere te koersen na 56 km evenzo heerlijke zondagmorgentocht. De mosterdsoep smaakte voortreffelijk en gaf aanleiding tot discussie over mosterd als blessuregenezer. De avond ervoor was dat immers onderwerp van gesprek bij het eredivisievoetbal. Er werd vooruitgekeken naar het EK veldrijden in Rosmalen en daar was Mathieu van de Poel ondanks de zeperd op de Koppenberg van drie dagen eerder, ongenaakbaar en reed na een mindere start ijzersterk naar het goud. Bij de dames was het de jeugd die in de persoon van Annemarie Worst de hegemonie van Marianne Vos wist te doorbreken. Hier was trouwens het hele podium Nederlands oranje. Mooi sportweekend!

Een hele mooie najaarsdag met s’ morgens vorst op klomphoogte en overdag volop zon en een matige zuidoosten wind. Een uitgelezen dag dus voor de geplande koffie en vlaai tocht. De winterkalender telt begin november. Echter de omstandigheden waren zodanig dat de wegfiets ook een uitstekende keuze was. Zo dacht een viertal heren er ook over en reed ronde Achelse Kluis van tegen de 90 km. De totale opkomst was ronduit minnetjes ondanks het programma en ondanks het prima weer. Of dankzij het goede weer? Het was immers ook uitmuntend weer voor tuinwerkzaamheden of andere outdoor activiteiten. Enfin, degenen die wel present waren maakten er het beste van. Een negental heren, een mix van heren A en B met duidelijk een hoger B gehalte, koos voor de permanente MTB routes van Neerkant, Liessel en de Dennendijkse bossen. Ondanks dat die al meermalen in het nog prille veldseizoen waren gereden, geen vuiltje aan de lucht, de parcoursen vervelen echt niet. Zeker niet zoals ze er nu bij liggen na de 30 mm regen van afgelopen week. Geen los zand meer, geen plassen en mooi aangereden singeltracks. Een tweetal dames, ook al beduidend minder dan gebruikelijk was na afloop present voor de gezellige afsluiting. Verder een paar einzelgängers die om diverse redenen niet om 13.00 aan het vertrek waren. Eensluidend commentaar: een heerlijke fietsmiddag en evenzo afsluiting!

Na een aantal last minute afmeldingen bleven er uiteindelijk 43 mensen over voor het jaarlijkse weekend. Dit jaar in Nederland, Driebergen, in het hart van de Utrechtse Heuvelrug. De weergoden leken ons goed gezind maar besloten op het laatste moment toch roet in het eten te gooien. Op het uur van vertrek was de hemel zo lek als een zeef. Het water viel er met bakken uit en nu vertrekken betekende binnen een paar honderd meter nat tot op huid te worden. Op het Raadhuisplein stonden alle fietsers verzameld. In totaliteit 4 groepen. De damesgroep, vergezeld van 2 heren en 3 herengroepen. Vakkundig ingedeeld naar kracht, leeftijd, uithoudingsvermogen en potentieel. Na een kort overleg besloten om het vertrek uit te stellen tot 10:00 uur, dan zou er immers een gaatje in de bewolking komen. De damesgroep besloot ondanks dit advies toch de regen te gaan trotseren en vertrokken om 8:00 uur. Om 10:00 uur was het droog en vertrokken ook de drie herengroepen. De afstand werd wel wat ingekort gezien het tijdstip van vertrek. Na goed 1 ½ uur droog gefietst te hebben ging het toch weer regenen, soms wat minder en meestal wat meer. Gelukkig was de temperatuur prima. Het leek soms alsof je door een warme douche reed. De A en C-groep had weinig zin om met een nat pak te gaan pauzeren en besloten onderweg om door te fietsen. De B-groep heeft wel een pauze ingelast. Door het natte weer was het ideaal weer om allerlei steentjes en andere scherpe materialen op te nemen in het rubber. Er werd meerdere keren lek gereden. De B-groep brak een record en slaagde erin om 10 keer lek te rijden. Onderweg is door een tweetal groepen inkopen gedaan om extra bandjes in te slaan. Een paar man maakten van de gelegenheid gebruik om ook meteen een nieuw regenjasje aan te schaffen. De A-groep werd tijdens het verhelpen van een nieuw lek nog getrakteerd op een stortbui. Gelukkig was er een klein portiekje in de buurt waar het zevental net onder kon. Een voorbijrijdende fotograaf maakte van de gelegenheid gebruik om ons op de gevoelige plaat vast te leggen. Hij was een fotoserie met als onderwerp water aan het maken. Daar paste de zeven verzopen “katten” natuurlijk perfect bij. Hij hield zich aan zijn woord en stuurde aan het einde van de dag de foto’s al door. Een mooie serie. Aangekomen bij het hotel was het snel douchen en opfrissen. Ook de fietsen konden wel een opfris- en poetsbeurt gebruiken. Gelukkig waren de voorzieningen daarvoor al door het hotelpersoneel beschikbaar gesteld. Een afspuitplek en een volledig chalet dat als poetshok en garage kon fungeren. Daarna begon het lange wachten op de B-groep. Uiteindelijk arriveerden zij rond de klok van 19:00 uur. Het grote aantal lekke banden had de nodige vertraging opgeleverd. Rond 20:00 uur aan tafel en daarna nog een of meerdere drankjes in het Grand Café. Niet alle energie was blijkbaar overdag verbruikt. Het nodige vocht werd aangevuld terwijl er gespijkerd, gedart en gebiljart werd. Ook hier was de nodige competitie. De laatste zocht uiteindelijk rond 02:30 zijn mandje op. Op zaterdagmorgen was het net droog geworden. Dus werden door de heren de fietsen er weer bij gepakt voor een ronde rondom Driebergen. In afstand variërend tussen de 90 en 140 kilometer. De dames besloten om eerst een wandeling te maken en daarna op te stappen.  Ondanks het wat mindere weer werd genoten van de prachtige omgeving en werd er soms stevig doorgefietst. Een oplopende weg prikkelt altijd wel iemand om een tandje bij te schakelen en de rest uit te dagen. Dat gebeurde met name op het einde van de ronde dan ook regelmatig. Ook op zaterdag door het nog natte wegdek af en toe een lekke band maar aanzienlijk minder dan de dag ervoor.  Een grote groep meereizende dames koos op zaterdag overigens ook voor de fiets. Deze werden gehuurd bij het hotel en maakten een verdienstelijke ronde van ruim 40 kilometer door de omgeving. Een drietal was gekomen om te wandelen en trokken dan ook de wandelschoenen aan. Uiteindelijk was zaterdagmiddag iedereen rond 17:00 uur binnen en werd er op het buitenterras een of meerdere drankjes genuttigd. Ook op zaterdag werd na het avondmaal de bar opgezocht en werd er wederom gespijkerd, gedart en gebiljart. Het spijkeren ging menigeen al beter af en om de spanning verder op te voeren werd besloten om de smalle kant van de hamer gebruikt. Een uitdaging die normaal alleen gevorderden aangaan. Tijdens het biljarten werd duidelijk dat men in Helenaveen naast het kweken van aardbeien ook nog andere talenten bezit. Het leek af en toe wel een demonstratie van Raymond Ceulemans. Onder aanmoediging van het publiek werd menig kunstje op het groene laken uitgevoerd. Op zondagmorgen is het weer tijd om richting Meijel te gaan. Na het ontbijt en een dankwoordje aan alle  deelnemers verzamelen we buiten voor een groepsfoto. Dit heeft wat meer voeten in aarde dan verwacht. Het duurt wel even voordat je iedereen verzameld hebt. Menigeen moet nog een bandje oppompen, de ketting smeren of de fiets nog wat oppoetsen. Uiteindelijk lukt het om toch net na 9:00 uur te vertrekken. Het beloofd een mooie dag te worden met een zuidwesten wind. Gedurende de dag draait deze overigens wel wat bij maar het blijft soms flink werken. Gelukkig zijn de groepen wederom evenredig verdeeld en komt iedereen zonder problemen in Meijel. Ook vandaag een klein aantal lekke banden. De pechvogels beginnen serieus te twijfelen aan de kwaliteit van hun materiaal. Het zijn ook op zondag dezelfde slachtoffers die met bandenlichters en pompen aan de slag mogen. De junioren durven dan ook nog te stellen dat zij nooit lek rijden of het zich niet kunnen herinneren.  Wij zijn benieuwd wanneer zij aan de beurt zijn, of zouden ze dan toch gewoon beter materiaal hebben. Onderweg nog een klein lusje extra omdat er een veerboot uit de vaart ligt. Volgens een lokale bewoner is hij aan het staken. Het alternatieve voetveer is een belevenis op zich. Bij verkeerde belading lukt het hem niet om van de kade weg te komen. We worden dan verzocht om allemaal een stapje richting kajuit te doen om het bootje te helpen. Rond 16:00 uur, sommigen wat vroeger en anderen wat later, arriveren we bij “De Siem”. Daar wordt op het terras onder het genot van een drankje het weekend geëvalueerd. Nard en Petra hebben het er druk mee om alle dorstige kelen te lessen. Maar uiteindelijk slagen ze daar in.

We kunnen terugkijken op een wellicht nat begonnen, maar uiteindelijk geslaagd weekend. Alle deelnemers hebben goed hun best gedaan om er een mooi weekend van te maken. Dit jaar ook een aantal jonge deelnemers die voor het eerst mee gingen. Zij hebben genoten en hopen dat volgend jaar nog een grotere groep van de jongere leden, zowel dames als heren, de uitdaging aan gaan. Wij kijken als organisatie tevreden terug op het weekend en gaan op zoek naar een locatie voor volgend jaar. Gelukkig hebben we de foto’s nog.

Johan en Frans-jozef

P.S.  Nog een speciaal woord van dank voor de dames die al een aantal jaren mede deze weekenden in deze vorm mogelijk maken. Zij zorgen er immers voor dat de bagage en alle toebehoren vervoerd worden. Dank hiervoor en hopelijk mogen we volgend jaar weer een beroep op jullie doen.

Heren B telde acht liefhebbers voor ronde Sambeek van 111 km, dus eerder vertrekken om tijdig terug te kunnen zijn. De wind was stevig, alweer uit zuidwestelijke richting. Met als gevolg dat de groep vooral de terugweg te kampen had met deze uitdaging.
Heren A telde twaalf liefhebbers voor ronde Kinrooi van 92 km. Een hele aantrekkelijke ronde uit het arsenaal van de B groep. De meeste weggetjes zijn bekend van andere tochten, maar deze aaneenschakeling van dit soort stukken maakt de tocht toch even net anders en de waardering is hoog. Zeker het Belgische deel is zeer de moeite waard. De A groep moet de toch wel stevige wind trotseren op de heenweg en kan wat meer profiteren op de terugweg. Een groot deel van het peloton heeft de Kleine ronde van de dag ervoor in de benen. Sommigen hebben daar toch wat last van want er wordt stevig doorgereden. Het merendeel echter heeft weinig moeite met het tempo. Al met al een hele mooie rit en de afsluiting samen met de B groep bij de Siem mag er ook wezen. Mooi fietsweekend wordt afgesloten want de zondag belooft regenachtig te worden, tenminste s’ morgens. Dat bleek ook zo te zijn, dus bleven de fietsen binnen.

Koningsdag betekent wat langere tochten op de kalender. De traditionele Oranjetocht vanuit Horst staat al een poosje niet meer op de kalender. Toch stond er een drietal klaar om vanuit Meijel een toertocht van 130 km te rijden en na afloop bleek naar volle tevredenheid.
Heren B telde acht gegadigden voor ronde Slingerberg en over België terug. Een mooie toertocht, die dezelfde heenweg kent tot de Slingerberg als de Kleine ronde Limburg die de heren A op het programma hebben staan. De B groep pakt op de terugweg ook nog de kasseienklim de Maasberg mee. In Berg wordt de Maas overgestoken en een mooi rustig deel van België volgt op weg naar Molenbeersel. Totaal afstand 150 km onder hele goede omstandigheden.
De A herengroep telde maar liefst zeventien liefhebbers en dat betekent dus opsplitsen. Een snelle groep van vijf gaat voorop en een groep van twaalf voor een klein tandje rustiger. Beide groepen krijgen nog voor de pauze met lek te kampen en komen zodoende vrijwel gelijktijdig aan bij de pauzeplaats. De Slingerberg is altijd het sein om zo snel mogelijk naar boven te rijden. Zo ook deze keer en er wordt fel gestreden om de overwinning van deze pukkel. Nieuweling Hein laat onmiddellijk zien dat met zijn klimmerskwaliteiten niet te spotten valt. Na de afdaling van de Snijdersberg wordt de steilheid van de Moorveldsberg ervaren. Met de Slingerberg nog in de benen is dat alweer een hele opgave. Het peloton heeft de zuidwestelijke wind steeds behoorlijk van voren gehad en dat zou op de terugweg dus meer profijt opleveren. Na het immer mooie glooiende Waterval wordt de inmiddels overbekende bakker in Schimmert opgezocht voor te pauzeren. Ruud en Frank hadden de week ervoor de route al verkend en geïnformeerd of de bakker geopend was op Koningsdag. Dat bleek zo te zijn en dus was het bezoek aangekondigd. Hartelijke ontvangst zoals gebruikelijk en verse vlaai.

Een prima oppepper voor deel twee dat bestaat uit een paar bescheiden klimmetjes zoals Terstraten en Grijzegrubben. Bingelrade en Jabeek zijn twee leuke vakwerkhuizen bevattende dorpjes op weg naar Duits grondgebied. Maar toch wat oponthoud als gevolg van een tweede geval van lek. Via de Selfkant naar Waldfeucht en het tempo blijft hoog, de wind zit immers gunstig. Via Maria-Hoop naar Montfort en de stuw in Linne. Door het Leudal naar Heide en over de Witdonk naar het Oranjehotel. Hier wordt de sportieve dag afgesloten op het terras na een snelle maar o zo mooie tocht van ruim 160 km. Even later zou ook de B groep hun fraaie tocht hier afsluiten.

Prima weer na een verfrissende nachtelijke bui van ruim 5 mm. Het betekende echter wel dat de wegen nog nat waren. De temperatuur was aangenaam en de wind viel ook mee. Dus een mooie opkomst, een tiental dames, een heren B groep van dertien en een heren A groep van vijftien op de dag van de Amstel Gold race. Heren B koos voor rondje “aceetion”, oftewel Echt. Een prima ronde van ruim 90 km. De groep was wat laat terug. En inderdaad, het natte wegdek gaf problemen, maar liefst driemaal lek kreeg de groep te verwerken.

De heren A groep was te groot, dus opsplitsen. Eerst de meest snelle en of jonge renners laten vertrekken en dat was een vijftal. Dit vijftal koos voor de bekende ronde met als keerpunt Molenbeersel. Afstand 96 km en mooi op tijd terug, stevig tempo erop dus.
Dan een heren A groep van tien die koos, gezien de windrichting, de uiterst fraaie tocht naar Tongerlo van 92 km. Meest kenmerkend is de fraaie groene omgeving zowel op Nederlands als op Belgisch grondgebied. Mooie rustige verkeersarme weggetjes. De eerste helft van de tocht waren de kopmannen maar liefst driemaal “van het padje af”, letterlijk. Het navigeren viel soms niet mee. Het natuurgebied na het verlaten van Tongerlo spreekt tot de verbeelding, zeker in het voorjaar. Er was echter meer natuurschoon dat door menig renner werd opgemerkt. Er werd zowel met de wind op kop als met de wind van achteren stevig door gereden, zonder dat iemand in de problemen kwam.
De meningen waren verdeeld na afloop, terras of binnen. In elk geval lekkere soep en een gezellige afsluiting.

Heren B telde dertien liefhebbers op een alleraardigste zaterdagmiddag. Twaalf uur vertrekken voor rondje Duitsland van Jan. Een hele aantrekkelijke variant van de vier of vijf mogelijkheden die er zijn in het Vélo-repertoire. De afstand bedraagt ruim 113 km, dat betekent een pauzeplaats, niet iedereen vindt dat leuk, het merendeel echter wel en dat zijn nu eenmaal de B regels. Dus ook ditmaal en wel in Sassenfeld, een gehucht in Nettetal. De welluidende naam van de locatie luidt Naturschutzhof. De koffie en vlaai gingen erin als zoete koek. De helft van het peloton neemt na afloop de tijd voor een pilsje op het terras van de Siem.
Hier zit inmiddels al een vijftal fietsers die vanaf 13.30 rondje Sterksel van 85 km afgewerkt hadden. Wat weinig deelnemers, maar het tiental Amstel Gold renners van vrijdag had een rustdag genomen of fietste wat uit op eigen gelegenheid. Dan enkele einzelgangers die hun eigen weg kozen deze mooie zaterdagmiddag, korte broek en korte mouwen ging net. Dat kwam allemaal bij elkaar om even op het terras wat na te kaarten. Hele mooie zaterdag.

Traditioneel inmiddels fietsen de Vélo-renners die geïnteresseerd zijn en tijd vrij kunnen maken op vrijdag, daags voor de toertocht , die op haar beurt daags voor de profronde plaats vindt, deze zeer aantrekkelijke maar ook pittige toertocht. Dit jaar prima weer en een hoge deelname met maar liefst tien Vélo mannen. Vertrek met auto’s om 7.30 om tijdig aan het avontuur vanaf Valkenburg te kunnen beginnen. De eerst vertrekkende wagen meent een kortere weg te kennen, maar komt bedrogen uit. Gelukkig weinig tijdverlies. Enkele klimmen die tot de verbeelding spreken: Geulhemmerberg, Bemelerberg, Loorberg, de langere Camerig, Schweiberg, Gemmenicherweg, Bovenste Bosch, Vaalserberg.  Dan natuurlijk de zware finaleklimmen: Kruisberg, Eyserbosweg, Huls, Fromberg, Keutenberg  en de allerlaatste en de bekendste de Cauberg. Een prachtige tocht van tegen de 160 km met 2300 hm. Diverse profploegen werden gesignaleerd die het parcours aan het verkennen waren. Wat ook duidelijk werd dat de jeugd nadrukkelijk hun stempel zette op de tocht. Zeker de zware klimmen waren een prooi voor de jongeling, die menige bult voor de eerste maal tegenkwam! Hele mooie en prima geslaagde Amstel Gold 2018!

Prima opkomst op zondagmorgen en het weer was alweer dik in orde. Ondanks dat het nog iets fris is bij vertrek is het merendeel in korte broek. De temperatuur zou snel oplopen en dat bleek ook zo te zijn. Het duurde even voordat de zon kwam, er was echter vrij weinig wind in tegenstelling tot zaterdag. Een dames peloton van tien, heren B van vijftien en heren A telde zestien liefhebbers.
Zowel heren A als B werden opgedeeld in twee groepen. De B groep koos voor ronde Soerendonk van 90 km, een prachtige rit gedeeltelijk op Brabants grondgebied. Heren A wilde eigenlijk ronde Tongerlo rijden, maar vertrok in verkeerde richting. De navigatietoestellen waren in de war, dus werd in Ospel geïmproviseerd en besloot men ronde Molenbeersel op te pakken. Een aantrekkelijke ronde via Weert en Stramproy naar het buitengebied van het Belgische Molenbeersel. Het peloton vertraagde plotseling, wat bleek: de kopmannen moesten wat tijd nemen om het natuurschoon beter op te kunnen nemen. Eenmaal op weg naar de grens met Nederland werd het blauwe Naers peloton voorbij gekoerst. Ter hoogte van Caluna meent een kolonne oldtimers meer recht te hebben op de weg dan het samenkomende peloton A en B renners en dat leidt even tot wat verwarring en extra opletten, er worden er een paar de berm in gereden. Gelukkig geen ongelukken en kan de gehele groep met gerust hart naar de afsluiting bij de Heere. Het merendeel kiest voor het terras, en even later zou de zon voorgoed doorkomen, dus een goede keuze. Een zomers aandoend fietsweekend wordt gezellig afgesloten.