dinsdag, 28 juni 2011
‘Die jongens kennen elk sprietje gras’
FIETSVIERDAAGSE Meijelnaar Jack Melssen neemt afscheid na twaalf jaar lang routes te hebben uitgezet
door Gertie Driessen
Twaalf jaar zet Jack Melssen de routes uit voor de Meijelse fietsvierdaagse. Na de komende editie van 12 t/m 15
juli, stopt hij ermee. „Het is tijd voor vers bloed.” Zelf kan hij zich niet meer heugen of hij de fietsvierdaagse De Peel eigenlijk ooit gereden heeft. Jack Melssen houdt meer van het echte werk. Bedwingt als lid van wielerclub de Vélo liever de cols in Frankrijk.
Toch is hij nauw betrokken bij de vierdaagse in zijn dorp. Melssen is al twaalf jaar lang routecoördinator.
Zet samen met een aantal andere leden van de Vélo de routes vanuit Meijel uit. Daar komt heel wat meer bij kijken dan even een cirkel op een kaart trekken. Zo is het zaak ervoor te waken dat fietsers elkaar in de wielen rijden. Dat betekent
dat de kiendjes op de 30 kilometer route zo snel mogelijk gescheiden moeten worden van de diehards die 45 of 60 kilometer weg trappen. Al in een heel vroeg stadium moet er kortgesloten worden met de opstapplaatsen Deurne,Weert en Stiphout om te voorkomen dat hele colonnes dezelfde richting op fietsen en onderweg dezelfde dorpjes ‘overspoelen’.
Ook handig: onderscheid maken in pijlen per opstapplek. Sommige fungeren immers tevens als rustplek voor andere routes. Zo pendelde een Meijels stel na de pauze in Deurne eens richting Helmond om daar stomverbaasd naar
de organisatie te bellen. De grootste kick voor Melssen en kompanen is elk jaar weer iets nieuws in de tocht te stoppen. Een stukje waar zelfs de doorgewinterde fietser nog nooit is geweest. „In dat opzicht hebben we mazzel dat we de
medewerking van de wielerclub hebben”, zegt voorzitter Jac Beijers van de Meijelse werkgroep. „Die jongens kennen elk sprietje gras in de regio.” Tijdens de vierdaagse zelf zijn de routecoördinatoren voor dag en dauw in de weer om de
bordjes die de avond ervoor zijn opgehaald weer op de volgende route uit te zetten. Een enkele keer stuiten ze op onverwachte zaken.Wegwerkzaamheden. Of een beregeningsinstallatie die op de weg staat te sproeien. Maar niks wat niet opgelost kan worden. Alleen de weergoden willen wel eens roet in het eten gooien. Zoals die ene keer toen een storm vlak voor het fietsevenement het land teisterde. „Toen was in Deurne een weg afgesloten vanwege afgewaaide takken”, vertelt Melssen. „Zaten we echt met de handen in het haar, want er lag ook nog een controlepost aan dat stuk. In een paar dagen tijd kun je geen volledige route omgooien.” Toenmalig Meijels burgemeester Hans Smulders bracht
uitkomst. „Hij kende de burgemeester van Deurne goed en heeft persoonlijk geregeld dat de fietsers er toch door konden.” Ernstige problemen hebben zich in de twaalf jaar dat de Meijelnaar als routecoördinator actief was nooit voorgedaan. Wel voorvallen in de categorie waar je achteraf hartelijk om kunt lachen. Zoals de verdwenen fietser.
„Die meneer was afgestapt om even te plassen en kwam niet meer opdagen. Grote paniek bij zijn metgezellen. Zoektocht op de plek waar hij was afgestapt. Blijkt die man gewoon naar huis te zijn gefietst.”