De storm van de voorgaande donderdag had zijn sporen nagelaten in de bossen. Zo ook in de Simonshoekse bossen, waar toch pakweg veertig bomen over het parcours gevallen waren. De bosploeg was op vrijdag al in de weer geweest met zagen en opruimen. Aan de oproep om zaterdagmorgen mee te helpen gaven vijftien fietsers gehoor en vol enthousiasme werd het karwei geklaard. Een ludieke opmerking van Chris Basten hielp mee om de moed erin te houden: “Piet veel Stammen!! “. Zaterdagmiddag begon het te regenen en kwam er van fietsen niet veel terecht. Dank aan de bosploeg en aan de helpers van zaterdagmorgen. Het parcours lag er weer geweldig bij.
Op zondagmorgen een beperktere opkomst dan gebruikelijk. Het weer was dan ook niet best geweest. Donderdag storm, veel regen gedurende de voorgaande dagen en dan nog de ruim vier mm op zaterdagmiddag. De algemene verwachting was dat het behoorlijk modderig zou zijn in het bos. Dat verklaarde waarschijnlijk het aantal afwezigen. Toch een veertiental ATB-ers aan de start en een viertal koos voor de wegfiets. Bovendien had de damesploeg evenals een aantal heren voor de wandelschoenen gekozen, waar ook veel voor te zeggen was. Een jonge ATB-er was zelfs in korte broek en bleek daar geen last van te hebben. Het was rond het vriespunt en de wegen waren nat en plaatselijk glad als gevolg van bevriezing. Echt verraderlijke omstandigheden. Dat bleek al voor vertrek toen een ATB-er onderuit ging op het plein, zonder gelukkig schade op te lopen. Dat was voor iedereen een sein extra voorzichtig te zijn. Met name de wegrenners, want voor hen leek het risico het grootst met de smalle gladde bandjes.
De ATB-ers werden verdeeld in twee groepen en reden hetzij tweemaal Neerkant en eenmaal Meijel, of tweemaal Meijel en eenmaal Neerkant. Al snel werd duidelijk dat van modder weinig sprake was. Zowel Meijel als Neerkant had het water goed kunnen verwerken. Geen enkel probleem dus voor de renners. Wel een probleem was de plaatselijke gladheid op de verharde weg. De renners hadden volop grip in het bos, maar eenmaal op de verharde weg werd die grip soms verloren en dat leidde tot enkele duikelingen. Ondanks dat de renners er op waren voorbereid. Echt verraderlijk dus. Gelukkig weinig persoonlijke schade, die beperkt bleef tot een kapotte broek of shirt en wat krassen. In Meijel was de baan op zaterdag al volkomen vrij gemaakt van gevallen hout. In Neerkant was men op zondagmorgen tijdig bezig hun mooie baan vrij te maken en daar konden de Vélo-fietsers optimaal van profiteren.
De vier wegrenners reden een van de versies rondje Sterksel met de klok mee. Vooral het eerste uur uiterste voorzichtigheid met de verraderlijke gladheid in gedachten. Aangepaste snelheid en stapvoets door de bochten. De zon deed voortreffelijk haar best en na pakweg een uur was de ergste dreiging verdwenen. De snelheid kroop wat omhoog en het was heerlijk fietsen onder deze omstandigheden. Goed gekleed tegen de lagere temperaturen, weinig wind en de in kracht toenemende zon waren de ingrediënten voor een prima zondagmorgentocht van tegen de 70 km. Na afloop kwam alles bij elkaar bij de Heere, waar iedereen snel en kundig werd voorzien van koffie, thee, soep en voor de meesten nog een paar pinten. Mooie zondag, met als enig minpuntje een paar uitglijders.